شاعرانه های مانی
از یک شاعر خسته فقط شعرهای عاشقانه بخواهشاعرانه های مانی
از یک شاعر خسته فقط شعرهای عاشقانه بخواهمن
مردی که تنهاست
آرام است
حرف نمی زند
و لباس هایش را
دیر به دیر اتو می کند
من نیستم
مردی که
فقط با تو حرفها دارد
و نارام و شوخ
یکسره پر از خنده های طولانی است
و هر وقت می بینیش
پیراهن و شلوار اتو کرده پوشیده
من هستم
غنی سازی
به کدام بهانه تحریم شده ام
زنگ نمی زنی
نمی آیی
و صدایت که می کنم
بی هیچ حرفی
از کنارم عبور می کنی
امشب بیا
پنج بعلاوه یک شویم
یعنی من و چای و شعر و سیگار و تو
همراه با لبخندی ظریف
بیا آشتی کنیم
تو تحریم را بردار
و من
قول می دهم به همان بیست درصد از نگاهت قناعت کنم
وهرگز
سمت غنی سازی بوسه ها نروم بانو
بیا با هم قدم بزنیم
شهر به شهر
خیابان به خیابان
چتر به چتر
باران به باران
دلم تنگ می شود برای یک قدم زدن طولانی
3
می خندی
و از بالکن خانه تان رو به پایین
برایم دست تکان می دهی
و موهایت
رها در باد و
من هم رها در تو
اخ خوب من
می دانم
کسی دست های پینه بسته را قاب نمی گیرد
و تنها به این دلیل
بجای دست،سرم را جلوی پای تو می تکانم و
می روم
که برسم به ادامه جارو کردن کوچه شما
طوفان
طوفان چشمانت
خاک های مرا
که زاده کویر
و صاف و یک رنگم
به شهر های غربی و جنوبی هدیه می دهد
می بینی
تکه تکه شدم