من مردی را می شناسم

مردی را می شناسم

که هر شب

باورهایش را کنار جاده می کارد

و می رود

و صبح

قبل از اینکه مردم بیدار شند

کت و شلوار می پوشد

باور هایش را روی پوست صورتش می مالد

من مردی را می  شناسم

که هر شب

خونش را از چشمانش گریه می کند

و صبح

روی سن تماشاخانه ای در لاله زار

مردم را می خنداند

من مردی را می شناسم

که هر شب

کفش هایش را پاره می کند

و صبح

با نوک پوتینش در کنار خیابان

به بساط یک دستفروش 

لگد می زند

من مردی را می شناسم

که هر شب

شعر هایش را برای زنده ها می نویسد

و صبح

روی سنگ مزاری  با تاریخ قدیم

یک دسته گل سفید می گذارد و

می رود